Nasarudin Tantawi disaman Lim Guan Eng

Saya ada dilemma dan kemusykilan bila mengkritik tokoh agama. Bagaimana kita mahu mengkritik seorang tokoh agama? Saya diajar supaya sebermula mesti ada hormat kepada tokoh agama. Apatah lagi jika tokoh tersebut dianggap sebagai ulama- yang orang Muslim anggap pula sebagai warisatul anbia- waris para nabi. Boleh kita anggap pandangan politik mereka yang bodoh dan tidak cermat sama taraf dengan fatwa seorang ulama?

Saya mengatasi dilemma ini dengan mengingati bahawa yang dikritik ialah seorang politician. Saya anggap pandangan politik tidak sama tarafnya dengan fatwa seoarang ulama. Yang saya kritik ialah pandangan tokoh agama dalam wataknya  seorang ahli politik. Dan seorang tokoh agama mesti bersedia menerima fakta bahawa kenyataan2 politik nya, boleh mengundang serangan. Bila dia diserang- yang diserang ialah ahli politik dan bukan keagamaan nya. Semoga serangan tersebut tidak menjejaskan kredibiliti sebagai calun menjadi seorang ulama.

Dengan demikian, saya boleh membezakan antara tokoh agama dan politician. Sementara hormat kepada mereka sebagai tokoh agama tetap tidak bergoncang, sebagai politician, ilmu mereka dengan kita sama sahaja. Tidak semesti dia tokoh agama, maka pandangan nya sebagai politician mantap.

Kalau dia tokoh agama, dalam mengeluarkan padangan politik, dia mesti berjaga jaga supaya pandangan politik nya tidak menyerupai dan mengambil sifat fatwa. Dia mesti cermat dan berhemah . jika tidak mantap, maka kredibiliti sebagai agamawan disangsikan. Latihan sebagai ulama tidak cukup untuk mendidik politiknya. Akhirnya, dia tidak lain hanya seorang lulusan bidang agama. Itu sahaja.

Sebagai contoh ambil letupan pandangan Nasrudin Tantawi terhadap Lim Guan Eng dalam perkara pemberian tender dan cara menangani isiu Khalid Ibrahim. Nampaknya kehandalan Tantwai dalam ilmu agama, tidak dicerminkan dalam pandangan nya dalam bentukrupa politik.

Perkara asas yang Tantawi tidak faham ialah rukun solidarity politik. kegagalan melihat isiu ini sebagai isiu PKR menyebabkan Tantawi merasakan dia ada hak mengeluarkan fatwa politik nya. nyata sekali Tantawi lupa akan panduan- alfatawa tugqaddaru, bizamaa nin, wa makaa nin, wasyakhsin.

Rukun solidarity sesama saudara seperjuangan ialah memberi kepercayaan dan baik sangka keatas tindakan yang diambil oleh rakan PKR. Mesti ada baik sangka bahawa tindakan yang diambil PKR ialah tindakan berhemah yang diasaskan kepada beberapa faktor; antara nya (1) menahan nafsu daripada mendedahkan aib orang yang terlibat- yakni Khalid Ibrahim. (2) mungkin PKR mempunyai maklumat yang tidak startejik untuk didedahkan kepada umum. (3) gabungan factor 1 dan 2- menuntut pihak seperti Tantawi dan lain2 mempunyai baik sangka terhadap tindakan PKR.

Dalam kes ini- semua perkiraan ini dibuang dan ditolak tepi kerana Tantawi merasakan mesti menghamburkan guruh dan halilintar nya. nasi sudah menjadi bubur- letupan pandangan tantawi mendedahkan dia memendam sangka buruk, prejudis dan tidak tahu rukun solidarity.

Dengan mengaitkan isiu KIDEX dengan isiu pemberian tender terhadap pembinaan terowong bawah laut di Pulau Pinang- Tantawi mendedahkan kecuaian politik yang amat ketara. Kecuaian ini mendedahkan Tantawi bukan seorang pemimpin  politik yang stabil emosi. Dia lebih seorang  penceramah biasa. Bila kurang stabil emosi dan cepat naik marah tidak membayangkan Tantwi seorang pemimpin yang kita boleh gantung harap dimasa2 hadapan. Sedikit sebanyak ia mencerderakan imej nya sebagai pemimpin PAS masa depan.

Isiu kidex dengan pembinaan terowong bawah laut Penang berbeza. Pemberian tender nya dilakukan secara terbuka. Fakta bahawa KIDEX itu pelaburan yang dilakukan oleh kerajaan pusat tidak memusnahkan prinsip bahawa tender mesti diberi secara terbuka untuk mengelak daripada sangkaan adanya salah laku. Soalan yang sepatutnya difikirkan Tantawi ialah sama dalam dua kes ini- terdapat penawaran tender terbuka,  dalam pembinaan terowong bawah laut ada, dalam pembinaan KIDEX tidak ada.

Dengan menambahkan pula sangka buruk, Tantawi membayangkan bahawa Ketua Menteri Pulau Pinang telah melakukan rasuah atau tindakan yang bersifat rasuah. Ini suatu tuduhan yang berat jika tidak disandarkan kepada bukti yang kukuh.

Bila KM Lim Guan Eng bertindak menyaman Tantawi diatas isiu ini, itu membayangkan bahawa Guan Eng merasa ianya melibatkan integrity nya sebagai KM yang diamanahkan. Apa yang Tantawi lakukan melalui kecuaian nya ialah cuba memusnahkan integrity Lim Guan Eng sebagai seorang pemimpin yang amanah. Jika integriti sudah dicemari dan mahu dimusnahkan- ia mengundangkan respons yang wajar untuk mendedahkan bahawa orang yang tidak ada integriti ialah Tantawi sendiri.

Pembelaan Tantawi ialah menyatakan bahawa sumber maklumat nya ialah sumber umum. Sumber umum ini apa? Adakah ianya sumber yang salurkan oleh media milik UMNO dan media mesra UMNO? Jika sumber ini yang dianggap sebagai sumber sahih oleh Tantwai, kita berhak bertanya, si Tantawi ini pemimpin yang cermat pandangan nya atau tidak?

Saya tidak perlu menyebut mengenai kelembapan Tantawi menyebut bahawa kerajaan Pulau Pinang melaksanakan bajet deficit. Ianya sudah dijawab dan dimaklumkan kepada pengetahuan umum. Tantawi tidak baca dokumen kah?

Tapi ada isiu yang lebih merunsingkan jemaaah yang bergerak untuk mencapai sebuah masyarakat yang bersatu padu. Mungkinkah letupan pandangan Tantawi diransang oleh prejudis perkauman yang tidak dapat disembunyikan lagi? 
Mungkinkah kerana Lim Guan Eng itu cina, maka yang Tantawi lakukan ialah menzahirkan prejudis perkauman nya?